Wens en Werkelijkheid
De grote zoektocht naar zingeving en wat voeding daarmee te maken heeft.
Hebt u al post ontvangen van de overheid? Ook al bent u misschien niet aangeschreven, de brief over het onderwerp “Voeding in transitie: tussen privébelang en staatsverantwoordelijkheid” is niettemin voor ons allemaal van belang.
In heel Duitsland worden momenteel willekeurig 20.000 mensen geselecteerd door het parlement. Ze mogen zich kandidaat stellen voor de burgerraad, die zich voor het eerst buigt over de vraag in hoeverre de staat de voedselcyclus moet controleren. Hoe kunnen we voedselverspilling een halt toeroepen? Is meer belasting op ongezond voedsel zinvol? Begin volgend jaar moet de 160 leden tellende raad zijn aanbevelingen voor actie voorleggen aan de Bondsdag. De politiek zoekt feedback aan onze eettafel. Want voeding staat steeds meer voor veranderende waarden en als maatschappij nogal materialistisch we auto’s op grond van hun technische meer om lifestyle, rijplezier en uiterlijk. Terwijl de oudere generatie nog steeds wordt gekenmerkt door de aanpak van “eerst het werk, dan het plezier”, draaien de jongere generaties dit motto bijna om. We gaan zogezegd van een “ding-wereld” naar een “zin-wereld”. De zoektocht naar een plaats in deze nieuwe wereld gaat hand in hand met een veranderde mentaliteit. We leven en eten bewuster, besteden aandacht aan duurzame producten. Maar laten we ook kritisch naar onszelf kijken: we kopen appels uit de eigen regio, maar zetten ook avocado’s uit Chili op tafel. We pakken de fiets in plaats van de auto, maar bestellen tandenborstels in de onlineshop. We zijn alert op een lager waterverbruik, nog minder plastic afval en onze CO2-voetafdruk. Toch nemen we het vliegtuig naar onze vakantiebestemming. Die tegenstrijdigheid maakt deel uit van onze werkelijkheid.
Het verlangen naar sociaaleconomische verandering brengt nieuwe eisen met zich mee voor de economie en de samenleving. Feit is dat mensen bij de foodretail in 2022 ongeveer 900 gram minder consumptiemelk per hoofd van de bevolking per jaar kochten dan in het corona-jaar daarvoor. Critici van melk spreken van een “laagterecord”, maar vergeten de impact van de toegenomen inflatie op het huishoudbudget. Plantaardige alternatieven blijven zich ontwikkelen in termen van smaak en afzetvolumes – maar vooral als aanvulling en niet als vervanging. Keren consumenten zich af van melk en zuivelproducten? Nee. In de foodretail kopen we gemiddeld zo’n 46 liter per jaar per hoofd van de bevolking, negen van de tien consumenten hebben zuivelproducten in hun koelkast staan en uit een enquête uit januari 2023 blijkt dat meer dan de helft denkt dat ze over tien jaar nog steeds voornamelijk koemelk zullen consumeren. Dus we kunnen lekker achteroverleunen? Helemaal niet – als branche worden we geconfronteerd met de eisen van een bewuste en tegelijkertijd heel tweeslachtige samenleving.
Consumenten zijn veranderlijker bij het kopen van dierlijke en plantaardige einwitten en blijken niet erg dogmatische te zijn. Voor medewerkers en melkveehouders van DMK betekent dit dat ze moeten reageren op dezoektocht naar zingeving.Bij de transformatie van de voedselindustrie maar ook op andere terreinen in ons leven. Voor ons bij DMK is het belangrijk om in zo’n opiniërende tijd, waarin we met veel tegenwind te maken hebben, niet de handdoek in de ring te gooien of te preken. Het gaat erom dat we denkrichtingen begrijpen en erop reageren – en oplossingen ontwikkelen. “Verandering kan ook leuk zijn” – wat voor sommigen als een grap klinkt, is het antwoord op deze uitdagingen. Op alle gebieden. We halen geen medewerkers binnen omdat we overal al perfect zijn, maar we moeten intern en extern duidelijk maken waar we als DMK voor staan. Jonge talenten vragen zich misschien af waarom DMK überhaupt bestaat.
Ons antwoord: we voorzien miljoenen mensen van hoo¡waardige voedingsmiddelen. Daarna komen er meteen vragen over bijvoorbeeld klimaatverandering, veehouderij of dierenwelzijn. We beantwoorden die vragen en laten onze duurzaamheidsinitiatieven zien – op onze locaties en bij onze melkveehouders. We hebben geleerd dat het de kandidaten er helemaal niet om gaat dat we perfect zijn, maar dat we een visie hebben. We kunnen samen onze toekomst vormen en we hebben het in eigen hand of we het klimaatdebat agressief en dogmatisch voeren – of dat we ons openstellen voor een complexe en spannende zoektocht naar zingeving waarbij we samen naar oplossingen zoeken. Alleen met dit bewustzijn kan de volgende generatie uiteindelijk het roer overnemen op boerderijen, in zuivelbedrijven en ondernemingen.
Op voet van gelijkheid. Conform de tijdgeest. En in dialoog.