Het gaat goed met ons, de kinderen gaan allebei naar de kleuterschool en het scheiden van gezin en werk gaat ons weer beter af.
In het begin realiseerde ik me helemaal niet dat het werkelijk een dubbele belasting is. Ik had het idee dat wij, of eigenlijk ik, dat allemaal goed voor elkaar hadden en dat vroeg opstaan, afwisselend werken en voor de kinderen zorgen heel goed te doen was. Ons huis veranderde in een kantoor, kleuterschool/crèche, kantine en recreatiepark maar ondanks alles werd het geen chaos.
Helaas hebben we toch een negatieve ervaring opgedaan. Er heeft iemand geklaagd dat de kinderen soms tijdens onze werktijd mee naar kantoor kwamen en dat, toen we een enkele keer op hetzelfde moment een afspraak hadden, de kinderen dan bij een van ons op kantoor waren en zogenaamd storend waren. Dat werkte voor mij zeer demotiverend en ik heb toen pas gemerkt hoe belastend en uitputtend deze situatie eigenlijk is. Wij wilden alles zo goed mogelijk doen en uiteindelijk ging het ten koste van alles, want zowel het werk als het gezinsleven hebben er in gelijke mate onder geleden.
Heel veel collega's hebben begrip getoond voor de kindergeluiden op de achtergrond en de gewijzigde werktijden en ons, net als alle anderen in dezelfde situatie, volledig gesteund en daardoor gemotiveerd.
Ik ben echter nog steeds van mening dat ons schema met afwisselend werken en op de kinderen passen voor iedereen de beste oplossing was en dat we zo ons werk gedaan kregen, ook al was het niet te voorkomen dat ook de mensen aan de andere kant van de lijn de kinderen af en toe konden horen. Ik zou het bij een volgende lockdown precies zo willen doen, als het bedrijf ons weer de mogelijkheid daartoe biedt.
Ja, we konden volledig voor de kinderen zorgen en hebben slechts zelden onze toevlucht hoeven te nemen tot de televisie om de kinderen bezig te houden.
De kleinste heeft echt heel veel overgenomen van de oudste, zowel motorisch als qua taal en omdat wij zo veel thuis waren, hebben we in de prachtige zomer echt genoten van onze tuin en geleerd deze te waarderen.
We werken allebei nog veel vanuit huis en hebben daardoor dus ook meer tijd voor het gezin gekregen. De stressfactor van het woon-werkverkeer, wat bij ons toch al snel een uur per heen- of terugreis was, valt weg.
Wij werken op de normale werktijden, want de kinderen zitten dan veilig op de kleuterschool. Kai is afhankelijk van zijn afspraken een tot twee keer per week in Bremen en ik een keer per week. Daardoor is er weer persoonlijk contact met collega's. Daarbij heb ik op kantoor een betere technische uitrusting (2 beeldschermen) en kan ik daar bepaalde dingen beter afhandelen dan thuis met slechts één beeldscherm.
De afdeling heeft een goede oplossing gevonden, zo is er bijv. een virtuele koffiepauze waarbij ook zonder agenda en voorbereiding over van alles kan worden gepraat. En omdat MS-Teams nu eigenlijk op de meeste computers goed loopt, kan er ook veel via video worden gedeeld. Hierbij moet de empathiefactor niet worden onderschat.
Ik denk dat er door iedereen meer gebruik zal worden gemaakt van de mogelijkheid om thuis te werken.
Daarbij gaan er zeker minder dienstreizen worden gemaakt, want veel kan via MS-Teams worden geregeld. Dat bespaart veel tijd, die vroeger op de snelweg werd doorgebracht.
Sinds het begin van de Corona-crisis houdt Lena Heptner ons op de hoogte van zijn dagelijkse werk.